Defeats are monumental

Την πρώτη φορά που ο Κρις είδε το ελάφι, ετοίμασε το όπλο και σημάδεψε. Απέτυχε γιατί το ελάφι ήταν πολύ "φάτσα". 0-1

Πήγε πίσω στο τροχόσπιτο και βρήκε ξανά το ελάφι - αυτή τη φορά στην ετικέτα ενός πιοτού που βρέθηκε τυχαία έξω από την πόρτα του. Το ελάφι πιάνει το κάρμα από τα κέρατα. 0-2

Αντί να κάτσει άμυνα, ο Κρις ξεκινά να βρει τον Κύριο Ελάφι που απέκτησε πλέον προσφώνηση και κεφαλαίο για να του δώσει ένα μήλο . Το ελάφι απαντά με ένα χαρτονόμισμα 50 δολαρίων και προηγείται με 0-3.

Στα αποδυτήρια αναλύεται το σύστημα του "χρήσιμου συγχρονισμού" όπως παρατηρήθηκε σε προηγούμενα ματς -αν και ο Μωρίς μόνο για προπονητής φιλόσοφος της Αλεφάντειου σχολής δεν κάνει- και το ματς ξαναρχίζει...

Το δώρο αυτή τη φορά είναι ένα μεγάλο σακί, η δε εξέλιξη είναι γλίστρημα - πτώση - όπλο μέσα στη λίμνη. Τέταρτο γκόλ; Ή κατα τη διάρκεια αναζήτησης του όπλου στα παγωμένα νερά θα γίνει της Κωνσταντινούπολης;

Στο 90' το ελάφι έχει αρπάξει το δώρο του από τη σακούλα και έχει εξαφανιστεί. Καμία πρόθεση για ρεβάνς. 198 δολάρια στο νερό και 350 στο κατάστημα για μεταγραφή νέου όπλου. Λήξη του ματς.

Πίσω στην κονσόλα αναζητείται το ηθικό δίδαγμα:

be wise there's one out there with a 'tude. He might be armed.

Κάποιες ήττες δεν παλεύονται. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τις φιλοσοφήσουμε για λίγο και να τις ξεχάσουμε για πάντα. Lady Blue