Ομορφιά και Θλίψη
1972. Στις 6 το απόγευμα ο Γιασουνάρι Κουαμπάτα αυτοκτονεί με γκάζι στο γραφείο του χωρίς να αφήσει κανένα επιθανάτιο σημείωμα. Οι στενοί συνεργάτες και η χήρα του θεωρούν το θάνατό του ατύχημα... Μέσα στο φέρετρό του τοποθετήθηκανη αγαπημένη του πένα, εκατό λευκά φυλλά για γράψιμο, η πίπα και τα γυαλιά του, ένας τόμος των γραπτών του, η τελετουργική χαμάκα που φορούσε όταν παρέλαβε το βραβείο Νόμπελ. Το μεταθανάτιο βουδιστικό του όνομα σε μια πρόχειρη απόδοση είναι κάτι σαν “Ένας καθρέφτης λογοτεχνίας σε ένα μοναχικό βουνο.”
Η στιγμή που κρατάει για πάντα
Η στιγμή που κρατάει για πάντα
Ο Μανώλης Φάμελλος συζητά για τα τραγούδια του δίσκου:
“Το Δέντρο είναι ένα ελληνοπρεπές τραγούδι στο στίχο και στη μουσική του. Ήταν το τελευταίο κομμάτι που έκανα για το δίσκο, η τελευταία πινελιά. Απέμενε να ειπωθεί κάτι τέτοιο στο δίσκο, το τραγούδι κατα κάποιο τρόπο σηματοδοτεί το τέλος και την αφετηρία για τα πράγματα. Περιγράφει τον ορίζοντα στον οποίο θέλω να κινηθώ.”
“Ακόμα και στο νέο τραγούδι Όταν κοιτάζω εσένα, που αποτελεί φωτογράφηση μιας στιγμής, η προβληματική σχετικά με το χρόνο υπάρχει.”
“Η είδηση του θανάτου του Κουρτ Βόνεγκατ μου ενέπνευσε το Τέλος του κόσμου που έχει σχέση με το πνεύμα του και τα θέματα με τα οποία εκείνος καταπιαστηκε.”
"Poor Britney, all her songs sound better by other people"
