Walter Isaacson: "Αϊνστάιν - Η ζωή του και το σύμπαν"
Είναι σημαντικό να ενισχύουμε την ατομικότητα, γιατί μόνο το άτομα είναι σε θέση να παράγουν νέες ιδέες. Αλμπερτ Αϊνστάιν.
(Οι μαθησιακές δυσκολίες) αποτέλεσαν κατ' αυτόν την αιτία να ανακαλύψει τη θεωρία της σχετικότητας, καθώς αυτές τον ωθούσαν να ερευνά σε πολύ μεγαλύτερο βάθος τα διάφορα προβλήματα.
Η αυθάδεια και το ανεξάρτητο αλλά και επικριτικό απέναντι στις καθιερωμένες θεωρίες πνεύμα του, τα οποία εκδήλωσε στη διάρκεια των σπουδών του στο πολυτεχνείο της Ζυρίχης, σε καθηγητές του όπως ο Χάινριχ Βέμπερ, τον έφεραν σε ρήξη με την ακαδημαϊκή κοινότητα.
Έταξε τα λεφτά του βραβείου Νόμπελ - που ήταν σίγουρος ότι θα κέρδιζε κάποια στιγμή - στη Μιλέβα Μάριτς όταν αποφάσισε να τη χωρίσει. Ο δεύτερος γάμος του, με την πρώτη του ξάδελφη Έλσα Αϊνστάιν, αργότερα, αποτέλεσε σκάνδαλο.
Σύμφωνα με την αδελφή του, "όποια πρόταση κι αν εκστόμιζε, ανεξάρτητα με το πόσο τετριμμένη ήταν, την επαναλάμβανε πρώτα στον εαυτό του, κουνώντας μόνο τα χείλη."
Σύμφωνα με τον ίδιο, λίγους μήνες πριν το θάνατό του, σε σχέση με την ατομική βόμβα: "Ίσως να συγχωρεθώ, γιατί όλοι πιστεύαμε ότι υπήρχε μια πολύ μεγάλη πιθανότητα να εργάζονταν οι Γερμανοί πάνω στο πρόβλημα, να πετύχαιναν, να χρησιμοποιούσαν την ατομική βόμβα και να κατόρθωναν έτσι να γίνουν η κυρίαρχη φυλή."
(παρουσίαση από τη Μ. Τσελέντη)
Δήμος Αβδελιώτης (συνέντευξη στη Μ. Καλτάκη)
Για το γυναικείο λόγο ο οποίος παραμένει μυστικός: "Η σύγχιση εν μέρει ευθύνεται και για το οτι ο γυναικείος λόγος συχνά μιμείται τον ανδρικό για να μπορέσει να ακουστεί και να παραγάγει η γυναίκα έργο σε δομές πατριαρχικού χαρακτήρα."
Για την πολιτική και την τέχνη: "Η πολιτική αναπαράγεται αυτιστικά μέσα από την πολιτική, ενώ θα έπρεπε να παράγεται μέσα από την τέχνη, γιατί η τέχνη προηγείται της πολιτικής όπως η φαντασία προηγείται του λόγου..(...) Η πολιτική θα έπρεπε να ανάγεται , να εκπορεύεται εκ του λόγου και της τέχνης."
Για τη ροή των πραγμάτων και των εξελίξεων: "Η τέχνη στοχεύει στην αλήθεια, δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα. Μας υπενθυμίζει προς τα που τείνουμε. Κι εγώ πιστεύω ότι όλη η πορεία μας τείνει προς την τελείωση."
"Αν ένα καράβι μπάζει νερά, κι εμείς λέμε "το σκαρί σάπισε", είναι μοιραίο να βουλιάξει, θα βουλιάξει. Το θέμα είναι αν μπορείς να κάνεις κάτι για να μη συμβεί."
Τα ανάμματα της συλλογικής συνείδησης, που υποχρεώνεται ή σύρεται, πολλές φορές με τη θέλησή της, προς τον αυταρχισμό.... Η καταβαράθρωση της δημοκρατίας που θα έρθει πολύ σύντομα. Το έργο του Χάινριχ Φον Κλάιστ, 19ος αιώνας, που προσέχει εξονυχιστικά τις λεπτομέρειες που φέρνουν το άτομο μπροστά στη συναισθηματική κρίση.
Κι οι απόψεις του Νίτσε. Ο άνθρωπος δε μπορεί να οδηγηθεί στο μέλλον με μοναδικό, πρωταρχικό εργαλείο τη λογική. Όπως θα πει στο έργο "Η θέληση για δύναμη", το πεπρωμένο του κάθε ανθρώπου εξαρτάται από τη φιλοδοξία, τον αγώνα για αποτελέσματα.
Το σκοτεινό σημείο, όπως το καθόρισε ο μαθητευόμενος Σίγκμουντ Φρόυντ, που στο επέκεινα αυτού κυριαρχεί το χάος ή η υστερία. Όσο το άτομο μεγαλώνει, αποφασίζει να ενδυναμώσει τον πόνο, αναβάλλοντας συνεχώς την ευχαρίστηση.
Οι ιεραρχίες, οι πειθαναγκασμοί που μέσω των ιεραρχιών επιβάλλονται, οι αφορισμοί και οι διατάξεις, η αναστολή και η καταστολή, παρέα με τον πάστορα και τις ταξικές διαφορές, όλα μαζί στην ίδια ταινία. Παρουσίαση από το Ν. Κουρμουλη.
"Το πιο αντικειμενικό πράγμα στον κόσμο είναι το αυθεντικά προσωπικό."
Εξόριστες μνήμες: αλήθεια σημαίνει μη λήθη
πορτραίτα θραύσματα των τελευταίων Ελλήνων, πρώην πολιτικών πρισφύγων στην Τασκένδη. (φωτογραφία από την Αυγή )
