No day without a line : Ο Yuri Olesha θυμάται
Ήμουν ξεμυαλισμένoς με το Μαγιακόφσκι. Όποτε παρουσιαζόταν με κυρίευε η σύγχιση, για κάποιο λόγο έτρεμα όποτε μου έδινε σημασία... Η δική μου, ήταν πάντα στραμμένη πάνω του. Δεν έχανα χειρονομία, βλέμμα και προφανώς λέξη. Έγραψα ήδη ότι παρά το γεγονός ότι ήμουν νέος όταν σχετιζόμουν μαζί του, θα παράβλεπα τη προγραμματισμένη συνάντηση με κάποια ερωμένη αν μάθαινα ότι θα μπορούσα να έβλεπα αυτόν σε κάποιο φιλικό σπίτι. Όχι, θα αποφάσιζα, είναι καλύτερο να δω το Μαγιακόφσκι.
Ήμουν μικρότερος απ' αυτόν - αρκετά, περίπου δέκα χρόνια - και μόλις ξεκινούσα. Αλήθεια, ξεκινούσα καλά, και του άρεσε. Ήξερε το εκστατικό μου ενδιαφέρον γι' αυτόν; Όπως και να είχε, από καιρού εις καιρό, σε μια ή άλλη λογοτεχνική συνάντηση, μια σιωπηρή κατανόηση επικρατούσε μεταξύ μας και ήταν απίστευτα ευχάριστο να νιώθω ότι κάποια απάντηση που δε στρεφόταν προς εμένα στην πραγματικότητα σκόπευε στη δική μου μελέτη και ανέμενε τη συμφωνία ή κριτική μου...
Ήταν πολύ αυστηρός μαζί μου, όπως ήταν με όλους και έλεγε τη γνώμη του για τα γραπτά μου που δεν του άρεσαν χωρίς να ζαχαρώνει το χάπι:"Διάβασα την ιστορία σου. Δε διάβασα ποτέ κάτι τόσο βαρετό."
Ήξερε και να επαινεί. Πόσο χαρούμενος ήμουν όταν το έκανε! Θυμάμαι μια φορά καθόμουν σε ταβέρνα ηθοποιών πίνοντας κρασί και τρώγοντας καραβίδες, και επαινούσε κάτι δικό μου κι ήμουν στο απόγειο της ευτυχίας. Γύρω μας χόρευαν ζευγάρια, οι νεαρές γυναίκες κοίταζαν κρυφά τον Μαγιακόφσκι, λουσμένο στο φως, κι ήμουν περήφανος να κάθομαι μαζί του - οι δυο μας μαζί, μόνο οι δυο μας - ήμουν περήφανος και θριαμβευτής. Τρώγαμε καραβίδες. Όταν αφαιρείς τα όστρακά τους, τρυπάς συνεχώς τα δάκτυλά σου επάνω τους και ο Μαγιακόφσκι είπε στο μαιτρ: "Θα έπρεπε τουλάχιστο να κανονίζατε ένα μανικιούρ ή κάτι."
Ήταν πολύ τρυφερός και συντροφικός με όσους μοιραζόταν τις ίδιες απόψεις και τα ίδια γούστα στη λογοτεχνία. Παρά το γεγονός ότι με τους εχθρούς του ήταν άγριος, ήταν πολύ διακριτικός με τους ομόνοούς του, συμπονετικός και περιποιητικός σαν ένας γιατρός. Το αναπάντεχο αυτής της μετάλλαξης - από τρομερό μονομάχο σε προσεκτικό φίλο για όσους είχαν πνευματικά κοινά - κοσμούσε ασυνήθιστα την εικόνα του. Μοιραζόμουν κι εχώ τα γούστα και τις απόψεις του. Θυμάμαι μια φορά που παίζαμε χαρτιά... Πολλοί παίκτες, φασαρία και καπνός. Έχασα και σχολιάσα στο διπλανό μου ότι έχασα και τα λεφτά που σκόπευα να στείλω σε ένα άρρωστο φίλο στην Κριμέα.Ο Μαγιακόφσκι είχε χάσει επίσης κι ήταν ταραγμένος και θυμωμένος...
Να είχα σκεφτεί ότι θα άκουγε τα λόγια που είπα στο διπλανό;Τηλεφώνησε το επόμενο πρωί.
"Εδώ Μαγιακόφσκι. Έστειλες τα χρήματα στο φίλο σου; Αν όχι, μπορώ να σου τα δανείσω."
Ήμουν ξεμυαλισμένoς με το Μαγιακόφσκι. Όποτε παρουσιαζόταν με κυρίευε η σύγχιση, για κάποιο λόγο έτρεμα όποτε μου έδινε σημασία... Η δική μου, ήταν πάντα στραμμένη πάνω του. Δεν έχανα χειρονομία, βλέμμα και προφανώς λέξη. Έγραψα ήδη ότι παρά το γεγονός ότι ήμουν νέος όταν σχετιζόμουν μαζί του, θα παράβλεπα τη προγραμματισμένη συνάντηση με κάποια ερωμένη αν μάθαινα ότι θα μπορούσα να έβλεπα αυτόν σε κάποιο φιλικό σπίτι. Όχι, θα αποφάσιζα, είναι καλύτερο να δω το Μαγιακόφσκι.
Ήμουν μικρότερος απ' αυτόν - αρκετά, περίπου δέκα χρόνια - και μόλις ξεκινούσα. Αλήθεια, ξεκινούσα καλά, και του άρεσε. Ήξερε το εκστατικό μου ενδιαφέρον γι' αυτόν; Όπως και να είχε, από καιρού εις καιρό, σε μια ή άλλη λογοτεχνική συνάντηση, μια σιωπηρή κατανόηση επικρατούσε μεταξύ μας και ήταν απίστευτα ευχάριστο να νιώθω ότι κάποια απάντηση που δε στρεφόταν προς εμένα στην πραγματικότητα σκόπευε στη δική μου μελέτη και ανέμενε τη συμφωνία ή κριτική μου...
Ήταν πολύ αυστηρός μαζί μου, όπως ήταν με όλους και έλεγε τη γνώμη του για τα γραπτά μου που δεν του άρεσαν χωρίς να ζαχαρώνει το χάπι:"Διάβασα την ιστορία σου. Δε διάβασα ποτέ κάτι τόσο βαρετό."
Ήξερε και να επαινεί. Πόσο χαρούμενος ήμουν όταν το έκανε! Θυμάμαι μια φορά καθόμουν σε ταβέρνα ηθοποιών πίνοντας κρασί και τρώγοντας καραβίδες, και επαινούσε κάτι δικό μου κι ήμουν στο απόγειο της ευτυχίας. Γύρω μας χόρευαν ζευγάρια, οι νεαρές γυναίκες κοίταζαν κρυφά τον Μαγιακόφσκι, λουσμένο στο φως, κι ήμουν περήφανος να κάθομαι μαζί του - οι δυο μας μαζί, μόνο οι δυο μας - ήμουν περήφανος και θριαμβευτής. Τρώγαμε καραβίδες. Όταν αφαιρείς τα όστρακά τους, τρυπάς συνεχώς τα δάκτυλά σου επάνω τους και ο Μαγιακόφσκι είπε στο μαιτρ: "Θα έπρεπε τουλάχιστο να κανονίζατε ένα μανικιούρ ή κάτι."
Ήταν πολύ τρυφερός και συντροφικός με όσους μοιραζόταν τις ίδιες απόψεις και τα ίδια γούστα στη λογοτεχνία. Παρά το γεγονός ότι με τους εχθρούς του ήταν άγριος, ήταν πολύ διακριτικός με τους ομόνοούς του, συμπονετικός και περιποιητικός σαν ένας γιατρός. Το αναπάντεχο αυτής της μετάλλαξης - από τρομερό μονομάχο σε προσεκτικό φίλο για όσους είχαν πνευματικά κοινά - κοσμούσε ασυνήθιστα την εικόνα του. Μοιραζόμουν κι εχώ τα γούστα και τις απόψεις του. Θυμάμαι μια φορά που παίζαμε χαρτιά... Πολλοί παίκτες, φασαρία και καπνός. Έχασα και σχολιάσα στο διπλανό μου ότι έχασα και τα λεφτά που σκόπευα να στείλω σε ένα άρρωστο φίλο στην Κριμέα.Ο Μαγιακόφσκι είχε χάσει επίσης κι ήταν ταραγμένος και θυμωμένος...
Να είχα σκεφτεί ότι θα άκουγε τα λόγια που είπα στο διπλανό;Τηλεφώνησε το επόμενο πρωί.
"Εδώ Μαγιακόφσκι. Έστειλες τα χρήματα στο φίλο σου; Αν όχι, μπορώ να σου τα δανείσω."
