Φιλία (παιχνίδι via Lady Blue)

δεν είναι οι εμπειρίες που μοιραζόμαστε, όσα μαζί παλέψαμε να νικήσουμε, όσα δώσαμε κι όσα κερδίσαμε. Δεν είναι τα πολλά χρόνια, οι κοινοί κώδικες ή το ενδιαφέρον που είναι πια σχεδόν αδελφικό. Φιλία είναι οι φορές που μείναμε.



...
Σχεδόν άσχετο

Εμείς οι κουκουλοφόροι παιδεραστές, εκβιαστές, έμποροι καπνού και κλέφτες πιστωτικών που κυκλοφορούμε στο νετ έτοιμοι να σκορπίσουμε το έγκλημα και τον πανικό, ανακαλύψαμε ότι μπορούμε να μιλήσουμε, να επικοινωνήσουμε και να εμπιστευτούμε έτερους κουκουλοφόρους. Που δε μας έκλεψαν τίποτα, αντίθετα μας χάρισαν πολλά.

Έχοντας ιστορική επίγνωση της δήλωσης (δηλ παρενέργειες των προεδρικών), είμαι περήφανη που θα μπορώ να πω στα παιδιά μου (που δε θα κάνω) ότι αυτό το έγκλημα η γενιά μου το διέπραξε πρώτη. :-)

... μη κλαις που θάλασσες δεν όριζες πολλές...

Είκοσι χρόνια μετά τις πρώτες εκλογές που θυμάμαι, οι ίδιες παρατάξεις, με τα ίδια ακριβως επιχειρήματα και κάποιες νέες φάτσες πρωταγωνιστούν δήθεν σε "χιτσκοκικό θρίλερ". Αηδίες. Τα θρίλερ είναι για τα παιδάκια που έχουν ομάδα και έχουν τις σημαίες έτοιμες. Οι υπόλοιποι έχουμε πιο σοβαρές δουλειές.

“Η πολιτεία κοιμάται. Μονάχα με την Ανατολή του ήλιου θα σημάνει το βούκινο ψηλά στις βίγλες κι οι πόρτες των τειχιών θα ανοίξουν. Τότε, ένας κόσμος ανάκατος θα αρχίσει να ξεχύνεται στους δρόμους, να βουίζει σαν ποτάμι και να διασταυρώνεται κάτω από τη μεγάλη κάμαρα της πύλης που οδηγεί στην εξοχή.”

... εκεί στην εξοχή, μια κυρά μόλις ξύπνησε από ένα μακρύ τετράωρο ύπνο. Σε ένα δωμάτιο πλάι σε μια λιμνούλα είναι έτοιμη για τη μέρα που ξεκινά. Η κυρά στέκεται στο παραθυρόφυλλο. Δε βλέπει “παρά μονάχα ένα στενό κομμάτι σμαλτωμένο ουρανό”, κι ένα ήλιο “να ρόδίζει τ' ακρογιάλια, να λιώνει σε μενεξελιά άχνη τα βουνά.”

Οι ευχές του Φλεβάρη δεν πρέπει να είναι κοντόπνοες. Ποιος θα τις γράψει και κυρίως ποιος θα τις μεταφέρει;

Ποιος άλλος; “Ένας γλάρος πηδάει από τη θάλασσα, φτεροκοπώντας τρομαγμένα, γράφει μεγάλον κύκλο στον αέρα, κι ύστερα, με καμπύλη άσπρη, λοξή, σβήνει τ' όραμα και βουτάει στο κύμα.”

Χρόνια Πολλά :-)

"Η γραμμή του ορίζοντος

Αν ήταν 1965, δε θα είχαν κάνει τίποτα και θα επιθυμούσαν ακόμα ο ένας τον άλλο, αν ήταν 1985, δε θα είχαν κάνει τίποτα για να μην αναγκαστούν να πουν το πρωί ότι έχουν μια δουλειά, θα είχαν χωρίσει με την πρώτη ματιά ή θα είχαν πέσει αναίσθητοι από το ποτό ώστε να μπορέσουν να κοιμηθούν μαζί, θα είχαν βαρεθεί ο ένας τον άλλο από το πρώτο άγγιγμα. Αν ήταν 1956 θα είχαν παντρευτεί, αν ήταν 1965, θα είχαν πάει σινεμά, θα πέρναγε το χέρι του στον ώμο της, θα την έσφιγγε λίγο, θα της χάιδευε το λαιμό, θα της έδινε ένα φιλί, θα τον απωθούσε χωρίς να τον απωθεί στ' αλήθεια, θα δεχόταν να τη φιλήσει προς το τέλος της ταινίας, το 1969 θα τον φίλαγε κι αυτή, μέχρι το 1973 θα τον φίλαγε κι αυτή κι από το 1975 δε θα πήγαιναν καθόλου σινεμά, θα έκαναν μια σοβαρή συζήτηση. Θα συζητούσαν πολύ σοβαρά για το μέλλον του κόσμου, για το παρελθόν που ήταν έτσι όπως σου λέω, το διάβασα. Μέχρι το 1979 θα συζητούσαν πολύ σοβαρά για την πορεία της ανθρωπότητας, στο βαθμό πού, στο μέτρο πού, σε τελευταία ανάλυση, ποια είναι η βασική αντίθεση, τι πρέπει να κάνουμε. Το πρωί θα είχαν μια δουλειά."

Χρήστος Βακαλόπουλος

Dreams

" show the patient's situation in a highly remarkable light, and one that is very strange to the conscious mind, while at the same time lending to the banal medical situation an aspect that is uniquely attuned to the the mental particularities of the dreamer, and thus capable of stringing his aesthetic, intellectual, and religious interests to concert pitch".*

* C. Yung