Χρόνια Πολλά

Fill what's empty. Empty what's full. Scratch where it itches. Είχα αποφασίσει ότι αυτός θα ήταν ο στόχος του 2008. Το είπε τόσο ωραία ο Christian Bale στην ταινία. (Το είπε και η Δούκισσα του Windsor αλλά αυτό το έμαθα μετά κι αυτός είναι κι όμορφος.) Φέτος που αλλάζω δεκαετία φάνηκε καλός καιρός να αποφασίσω τι θα ψάξω, τι θα αφήσω και τι θα χειριστώ καλύτερα.

Αλλά... όταν κάνουμε σχέδια η ζωή γελά. Η κατα Lennon ζωή, "που είναι αυτό που μας συμβαίνει όταν έχουμε προγραμματίσει κάτι άλλο." Δεν χρειάζεται τόση οργάνωση, απλά γερές δόσεις χαράς, αισιοδοξίας και θετικής σκέψης.

Αλλαγή στόχου, αλλαγή ταινίας, αλλαγή ηθοποιού. Έγραψα υοθτθβε, το urlazy.com με έβγαλε στη σωστή σελίδα και βρήκα ένα καλύτερο στόχο:

Εύχομαι σε όλους ένα χρόνο παιχνιδιάρη και μια ζωή που να κλείνει συνωμοτικά το μάτι. :-)

Analyse :
"I came home one night and for some reason, the street had a power cut. The houses were all dark, with candlelight in the windows, which is obviously how it would have been when they were built. It was beautiful. "

I think that has always been the hardest bit: having to finish a song and accept the fact that people probably won’t get it. Because it’s so obvious to me, to all of us, at the time and it’s such a headfuck when we are called ‘depressing’. They just don’t get it. Depressing music to me is just shit music. It’s like air freshener – just a nasty little poison in the air. I remember being pinned down in a bar once by this guy who just went on and on and on and on about how ‘No Surprises’ was the most depressing piece of music he had ever heard in his life and why on earth would we choose to inflict that on people? But we don’t choose to inflict anything on anybody – and anyway I just don’t hear what he was hearing. And then you think, ‘Well, I’m not doing this to be loved anyway, so that’s OK. ’

Tom Yorke

"Or pass it by,  like a shot in the dark

miss the mark with a sense of adventure"

17 Μαρτίου 2007 - Άρθρο CNN

Στο μόνο νοσοκομείο της πρωτεύουσας, στη Γκάμπια, ο Σουλειμάν, ένας τρίχρονος φορέας του Έιτς, παίρνει όπως κάθε μέρα το φάρμακό του - ένα καφέ πολτό φτιαγμένο από εφτά βότανα και μπαχαρικά που είναι μέσα σε ένα μπουκάλι σιροπιού για τηγανήτες. Μια κουταλιά την μέρα, του είπαν, θα τον κάνει καλύτερα. Η Φατούμα, η μητέρα του, και άλλοι ενήλικες ασθενείς, πίνουν δύο κουταλιές τη μέρα.

Αυτή είναι η θεραπεία που ο Πρόεδρος της Γκάμπια ανακάλυψε στον ύπνο του, μετά από όραμα των προγόνων του και υποτίθεται θα βοηθήσει μελλοντικά τους περίπου 20000 ασθενείς της χώρας.

Η Fadzai Gwaradzimba, απεσταλμένη των Ηνωμένων Εθνών, είχε δηλώσει ότι συστήνεται στους ασθενείς να ακολουθήσουν τις κανονικές θεραπείες μέχρι το νέο φάρμακο να αξιολογηθεί από ειδικούς. Για αυτή τη δήλωση, διώκτηκε από τη Γκάμπια.


Τα Ηνωμένα Έθνη στήριξαν τη δήλωσή της και ο Διεθνής Οργανισμός Υγείας συμφωνεί μαζί της. Παρά τις προτροπές τους, στο ρεπορτάζ του Αλ Τζαζίρα, δύο μήνες μετά, οι ασθενείς ακόμα θεραπεύονται με τον πολτό.

Όχι γιατί όπως ισχυρίζονται οι ειδικοί του cnn σε μέρη όπως η Γκάμπια οι φτωχοί και οι απελπισμένοι αρπάζονται από οτιδήποτε μοιάζει με ελπίδα. (Δεν είμαι ειδικός εγώ, αλλά αυτό το κάνουν οι φτωχοί και απελπισμένοι και εκτός Γκάμπιας.) Άραγε να είναι επειδή "His Excellency", τον πρόεδρο, δεν τον έκλεισαν στο φρενοκομείο από το Γενάρη;


Νοέμβρης 2007: "μα πότε είπα εγώ τέτοιο πράγμα;"