τα δημοτικά είχαν αργία. Γιορτάζαμε με μια μικρή, δική μας ιεροτελεστία. Πηγαίναμε στο κέντρο, περπατούσαμε στους ίδιους δρόμους, μπαίναμε στα ίδια μαγαζιά, και λίγο πριν το μεσημέρι καθόμασταν στο ίδιο ζαχαροπλαστείο.
Όταν μας έδωσαν τα Σάββατα μας πήραν την αργία μας. Ο δήμος έκανε πεζοδρόμους τους δρόμους που διασταυρώναμε τότε, το κέντρο άλλαξε, νέκρωσε, μετακόμισε πιο νότια. Ο δρόμος έμεινε μόνο για να τσακώνονται αν θα κτίσουν κι αν θα χαλάσουν γέφυρες. Ένα τηλεφώνημα έκανε τη μέρα ορόσημο και για άλλους λόγους και το ζαχαροπλαστείο, το μόνο μαγαζί που είναι ακόμα εκεί μαρτυρά την ηλικία των αναμνήσεων. A long long time ago.
Κι αν αυτός είναι χάλια τρόπος να ευχηθώ, δε φταίω εγώ. Φταίει ο κύριος Σεφέρης, η κυρία Αλεξίου και πολλοί άλλοι που κι αυτοί παραπλανήθηκαν από κάποιο κύριο Ευρυπίδη και δε μας έφτιαξαν κάτι γλυκό και χαρούμενο και δυνατό και ευχάριστο όπως είναι οι Ελένες μας, να τις γιορτάσουμε όπως πρέπει!
Όταν μας έδωσαν τα Σάββατα μας πήραν την αργία μας. Ο δήμος έκανε πεζοδρόμους τους δρόμους που διασταυρώναμε τότε, το κέντρο άλλαξε, νέκρωσε, μετακόμισε πιο νότια. Ο δρόμος έμεινε μόνο για να τσακώνονται αν θα κτίσουν κι αν θα χαλάσουν γέφυρες. Ένα τηλεφώνημα έκανε τη μέρα ορόσημο και για άλλους λόγους και το ζαχαροπλαστείο, το μόνο μαγαζί που είναι ακόμα εκεί μαρτυρά την ηλικία των αναμνήσεων. A long long time ago.
Κι αν αυτός είναι χάλια τρόπος να ευχηθώ, δε φταίω εγώ. Φταίει ο κύριος Σεφέρης, η κυρία Αλεξίου και πολλοί άλλοι που κι αυτοί παραπλανήθηκαν από κάποιο κύριο Ευρυπίδη και δε μας έφτιαξαν κάτι γλυκό και χαρούμενο και δυνατό και ευχάριστο όπως είναι οι Ελένες μας, να τις γιορτάσουμε όπως πρέπει!
