Σπατάλησα άλλες δυο ώρες από τον ελεύθερο μου χρόνο να δείχνω κοινωνική ευαισθησία και να βλέπω ντοκυμαντέρ για τους πύργους. Κι όλα αυτά γιατί το μόνο που με ένοιαξε τότε ήταν να βρω στο τηλέφωνο συγκεκριμένα άτομα να μου πουν ότι είναι καλά. Στο τηλέφωνο που επέμενε ότι η σύνδεση ήταν αδύνατη λόγω κακών καιρικών συνθηκών, λες και δε βούιξε ο τόπος.Στην τηλεόραση είδα όσα πρόλαβα εκείνο το βράδυ μια και έπαιζε ο Παναθηναικός (ο Παναθηναικός συνήθως δε νικά ΟΥΤΕ το σιδέρωμα) και τι θα ήμασταν χωρίς προτεραιότητες σ' αυτή τη ζωή ; Είδα μήνες μετά κάτι καπνούς που τράβηξε με το κινητό του ένα από τα γαιδούρια που έψαχνα, ενώ έπινε μπίρες και νόμιζε ότι ήταν σε σκηνικό του Χόλυγουντ.
Ήταν πολύ φρέσκα τότε οι επιθέσεις στη Σερβία και τα λοιπά ανδραγαθήματα, πολύ πρόσφατες οι διαδηλώσεις κι οι εικόνες της φρίκης, κι είχα αποφασίσει ότι το αίμα που χύθηκε δεν ήταν ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο απ' όσο χύθηκε και χύνεται αλλού καθημερινά. Εν ολίγοις, κι εγώ μπίρες έπινα κι έβλεπα τη μπάλα.
Τώρα τι με έπιασε και τα ξαναβλέπω ακόμα να καταλάβω. Μπορεί να φταίει το "Δεν ξεχνώ" γιατί τύψεις δε βλέπω να έχω. Αν πλησιάσουν οι Σλοβένοι στο σκορ, οι μπίρες είναι έτοιμες στο ψυγείο.
