But me I’m not a gamble you can count on me to split

"Κυριακή. Η δυστυχία μιας συνεχιζόμενης αρχής, η απουσία της αυταπάτης ως προς το ότι όλα δεν είναι παρά μια αρχή κι ούτε καν μια αρχή, η τρέλα των άλλων που δεν το ξέρουν αυτό και παίζουν πχ ποδόσφαιρο, για να "προχωρήσουν" επιτέλους, η δική μας τρέλα θαμμένη στον εαυτό της σαν σε φέρετρο, η τρέλα των άλλων που πιστεύουν ότι εδώ βλέπουν ένα αληθινό φέρετρο, δηλαδή ένα φέρετρο που μπορεί κανείς να το μεταφέρει, να το ανοίξει, να το καταστρέψει, να το αλλάξει." 16.10. 1921

"Τα νιάτα τελειώνουν λοιπόν στην άκρη της μύτης κι από κει αρχίζει ο θάνατος: ο τρόπος που καταπίνουν οι ταξιδιώτες, το σάλιο που γλιστράει κάτω στο λαιμό τους, το πλάτεμα του στόματός τους σαν σημάδι ότι κρίνουν άψογη, φυσική, καθόλου ύποπτη τη διαδρομή με το τρένο, τη σύνθεση των άλλων ταξιδιωτών, τη σειρά με την οποία κάθονται, τη θερμοκρασία στο βαγόνι, ακόμα και το τεύχος του Παν, που έχω στα γόνατά μου και που το κοιτάζουν από καιρό σε καιρό (μια και είναι κάτι που είναι σχεδόν αδύνατον να είχαν προβλέψει ότι θα έβλεπαν στο κουπέ) πιστεύοντας ταυτόχρονα ότι όλα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα." 16.10.1911