1. Το πορτοφόλι έχει, από τα τέλη Δεκεμβρίου, μόνο ευρώ. Τα προιόντα έχουν πάνω διπλές τιμές και κάθε αγορά συνδυάζεται με πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις. Αλαλούμ. Άνοιξα το κουτί για να φυλάξω λίρες και σεντ και βρήκα μέσα μιλς, γρόσια και ένα πορτοκαλί παλιό χαρτονόμισμα. Τρίτη φορά που αλλάζω κέρματα, η γραία.
2. Έμαθα να χειρίζομαι τη γραφειοκρατία, ανακαλύπτοντας ότι ακόμη κι εκεί ο καθένας έχει το κουμπί του. Σε άλλους δουλεύει το “θα μπορούσατε ίσως...” και σε άλλους το “δε φεύγω από δω αν δεν το πάρω!”. Ποιο από τα δύο; Φαίνεται με το μάτι.
3. Φέτος έκανα περισσότερες αναλύσεις και πήγα σε περισσότερους γιατρούς απ' ότι σε όλη μου τη ζωή. Άσχημη διαδικασία, που είχε καλή κατάληξη αλλά κόστισε χρόνο, χρήμα, διάθεση.Αυτή η διαδικασία μου χάρισε τη γιατρό μου, ένα από τους πιο έξυπνους, ευγενικούς και κομψούς άνθρωπους που γνώρισα. (Υπερβάλλω γιατί της αξίζει.)
4. Δεν έλειψα όμως από τη δουλειά,το ψώνιο, μην καταρρεύσει το σύστημα. Τα χαρτιά με τις άδειες είναι ακόμα στο πορτοφόλι μου. Αυτό μπαίνει ξεχωριστά γιατί ήταν το λάθος του 2007.
5. Αποφάσισα να δοκιμάσω την ανακύκλωση, ξεχώριζα τα χαρτιά, τα πλαστικά και τα τενεκεδάκια και τα έπαιρνα με το αυτοκίνητο στους χρωματιστούς κάδους. Ένα βράδυ που επέστρεφα σπίτι από έξοδο, είδα μπροστά μου το σκουπιδιάρικο να τα μαζεύει όλα μαζί. Αυτή ήταν η φορά που ένιωσα μαλάκας.
6. Τη μέρα των Χριστουγέννων συνάντησα τυχαία μετά από μήνες κάποια άτομα τα οποία είχα πει ότι δε θα συγχωρέσω ποτέ. Τα συγχώρησα με το που τα είδα. Δεν ήταν τα κάλαντα, το στολισμένο δέντρο ή η ατμόσφαιρα, μάλλον τα είχα συγχωρήσει από καιρό κι εκείνη τη μέρα το κατάλαβα.
7. Η άνοιξη πήρε σε άλλη χώρα ένα από τους καλύτερους μου φίλους, μάλλον για πάντα. Του δόθηκε μια τεράστια ευκαιρία και πήρε τη σωστή απόφαση αλλά δε μπορώ να μη νιώθω ότι μου λείπει. Πολύ.
Έχουν πάρει όλοι πρόσκληση, άρα η αλυσίδα σταματά εδώ. Εννοείται, αν κάποιος μπει εδώ μέσα κατα λάθος, μιλά ελληνικά, διαβάσει μέχρι εδώ και θέλει (στατιστικά μιλώντας αν ο ήλιος βγει ριγέ αύριο), το μπαλάκι δικό του.
2. Έμαθα να χειρίζομαι τη γραφειοκρατία, ανακαλύπτοντας ότι ακόμη κι εκεί ο καθένας έχει το κουμπί του. Σε άλλους δουλεύει το “θα μπορούσατε ίσως...” και σε άλλους το “δε φεύγω από δω αν δεν το πάρω!”. Ποιο από τα δύο; Φαίνεται με το μάτι.
3. Φέτος έκανα περισσότερες αναλύσεις και πήγα σε περισσότερους γιατρούς απ' ότι σε όλη μου τη ζωή. Άσχημη διαδικασία, που είχε καλή κατάληξη αλλά κόστισε χρόνο, χρήμα, διάθεση.Αυτή η διαδικασία μου χάρισε τη γιατρό μου, ένα από τους πιο έξυπνους, ευγενικούς και κομψούς άνθρωπους που γνώρισα. (Υπερβάλλω γιατί της αξίζει.)
4. Δεν έλειψα όμως από τη δουλειά,το ψώνιο, μην καταρρεύσει το σύστημα. Τα χαρτιά με τις άδειες είναι ακόμα στο πορτοφόλι μου. Αυτό μπαίνει ξεχωριστά γιατί ήταν το λάθος του 2007.
5. Αποφάσισα να δοκιμάσω την ανακύκλωση, ξεχώριζα τα χαρτιά, τα πλαστικά και τα τενεκεδάκια και τα έπαιρνα με το αυτοκίνητο στους χρωματιστούς κάδους. Ένα βράδυ που επέστρεφα σπίτι από έξοδο, είδα μπροστά μου το σκουπιδιάρικο να τα μαζεύει όλα μαζί. Αυτή ήταν η φορά που ένιωσα μαλάκας.
6. Τη μέρα των Χριστουγέννων συνάντησα τυχαία μετά από μήνες κάποια άτομα τα οποία είχα πει ότι δε θα συγχωρέσω ποτέ. Τα συγχώρησα με το που τα είδα. Δεν ήταν τα κάλαντα, το στολισμένο δέντρο ή η ατμόσφαιρα, μάλλον τα είχα συγχωρήσει από καιρό κι εκείνη τη μέρα το κατάλαβα.
7. Η άνοιξη πήρε σε άλλη χώρα ένα από τους καλύτερους μου φίλους, μάλλον για πάντα. Του δόθηκε μια τεράστια ευκαιρία και πήρε τη σωστή απόφαση αλλά δε μπορώ να μη νιώθω ότι μου λείπει. Πολύ.
Έχουν πάρει όλοι πρόσκληση, άρα η αλυσίδα σταματά εδώ. Εννοείται, αν κάποιος μπει εδώ μέσα κατα λάθος, μιλά ελληνικά, διαβάσει μέχρι εδώ και θέλει (στατιστικά μιλώντας αν ο ήλιος βγει ριγέ αύριο), το μπαλάκι δικό του.
