Η λάσπη είναι περίεργο πράγμα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στην πράσινη γη του Θεού από γη, εκτός από το βυθό της θάλασσας. Κι αυτή λάσπη είναι, τώρα που το σκέφτομαι. Η λάσπη κάνει πράσινο το χορτάρι, το βοηθά να αναπνέει. Το διαμάντι στο χέρι της γυναίκας μου δεν είναι παρά λάσπη που πυρακτώθηκε. Τι άλλο είμαστε εμείς παρά λάσπη που φυσήχτηκε από τα χέρια του μεγαλοδύναμου Θεού;
- Ρεαλιστικά μιλώντας, ίσως, θα εγκρίνουν το μισό κονδύλι. Μετά που θα τους δείρουμε.
- Επομένως θα κτίσουμε μισό αυτοκινητόδρομο. Ένα μίλι άσφαλτο, ένα μίλι χώμα, ένα μίλι άσφαλτο, ένα μίλι χώμα... μέχρι το Shreveport.
- Ma πώς θα οδηγήσει κάποιος σε αυτό το πράγμα; Δε θα το ανεκτούν. Προτιμούν τους δρόμους τελειωμένους.
- Ακριβώς.
Δε μένει τίποτα να κάνεις ή να πεις εκτός από ότι ο Θεός και το τίποτα έχουν πολλά κοινά. Αυτό που δε ξέρεις, είναι ότι έχεις λάθος.