Σατραπεία



Σχολιάζοντας το Ράσκιν ο Καβάφης θα πει: το σπουδαίο για την ευτυχία μας δεν είναι πώς μας κρίνουν οι άλλοι, αλλά πώς νομίζουμε ότι μας κρίνουν. Εκείνο που φανταζόμεθα, όχι εκείνο που είναι, αποτελεί την βάσιν της ζωής μας.


 Το να φανταστούμε τη ζωή και την ευτυχία διαφορετικά ίσως είναι μια κάποια λύσις.

Anne Ryan – Enough is Plenty from Feasta on Vimeo.

"Ας εξετάσουμε πρώτα τους λόγους που επικαλούνται όσοι διαλέγουν αυτού του είδους τη ζωή· δεν είναι γεροί μήτε πειστικοί. Κι έτσι αποδεικνύοντας πως η σκλαβιά τους είναι εθελοντική, αφαιρούμε προκαταβολικά από τους ένοχους κάθε μέσο να απολογηθούν. Οι πιο πολλοί φέρνουν για παράδειγμα τη φτώχεια, την ανάγκη των απαραίτητων της ζωής. Με αυτό το πέπλο οι αποστάτες πασχίζουν να σκεπάσουν το αίσχος της λιποταξίας τους: φαντάζονται πως δίνουν μια ικανοποιητική δικαιολογία λέγοντας πως είναι άξιοι συγχώρεσης, αφού πασχίζουν να αποφύγουν την ανέχεια, το πιο μεγάλο βάσανο της ζωής. {...}

 Δεν τους απομένει παρά ένας λόγος, ο πιο αληθινός απ' όλους, μα που τον αναφέρουν πολύ λίγο: η ελπίδα πως θα απολαύσουν χίλιες ηδονές τους σπρώχνει στα σπίτια των πλουσίων.  Θαμπωμένοι από τη λάμψη τους, θαρρούν πως είναι σπουδαία ευτυχία να κάθονται στα λαμπρά τραπέζια, να ζουν μέσα στη χλιδή και τη μαλθακότητα."   

Όνειρος (ή Αλεκτρυών) Λουκιανός