Αυτοβιογραφία σε πέντε σύντομα κεφάλαια

πηγή: http://www.wearysloth.com/

I walk down the street.
There is a deep hole in the sidewalk
I fall in.
I am lost ... I am helpless.
It isn't my fault.
It takes me forever to find a way out.

I walk down the same street.
There is a deep hole in the sidewalk.
I pretend I don't see it.
I fall in again.
I can't believe I am in the same place
but, it isn't my fault.
It still takes a long time to get out.

III

I walk down the same street.
There is a deep hole in the sidewalk.
I see it is there.
I still fall in ... it's a habit.
my eyes are open
I know where I am.
It is my fault.
I get out immediately.

I walk down the same street.
There is a deep hole in the sidewalk.
I walk around it.

I walk down another street.

Η Portia Nelson, τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και ηθοποιός, έγραψε ένα βιβλίο για να περιγράψει τη μάχη της με τον καρκίνο και τη μαστεκτομή στο οποίο περιλαμβάνεται αυτό το ποίημα. Όσοι έλιωσαν την κασετα με το Sound of music, θα τη θυμούνται από κει, με τη στολή της καλόγριας και τα καλώδια του αυτοκινήτου των ναζί στο χέρι. Όσοι πάλεψαν με βουλιμία, ανορεξία ή κατάθλιψη την ξέρουν από αυτό το ποίημα που είναι μια από τις πιο σαφείς και πετυχημένες παραστάσεις των σταδίων της επούλωσης.

αποβέγγερο

Αποδελτίωση Χ

Wiegenlied : Guten Abend, gute Nacht

Κυκλοφόρησε (or something like it) το 1868 και είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα νανουρίσματα. Οι στίχοι είναι μια σύνθεση παραδοσιακού ποιήματος (πρώτη στροφή) και στίχων του Georg Scherer. (δεύτερη στροφή). Ο αναχρονισμός που εντοπίζει η wikipedia στη λέξη γαρύφαλο είναι γενικό χαρακτηριστικό των νανουρισμάτων. Οι στίχοι είναι χαρακτηριστικοι: κοιμήσου με ρόδα και γαρύφαλα, αύριο πρωί Θεού θέλοντος θα ξαναξυπνήσεις (!). Κοιμήσου υπό την επίβλεψη των αγγέλων και φτάσε στον παράδεισο.

Edo Lullaby

Εdo, Yedo ή Yeddo σημαίνει εκβολή και είναι η παλιά ονομασία του Τόκιο. Η αλλαγή του ονόματος έγινε το 1868, το νανούρισμα όμως είναι παλαιότερο (ίσως να είναι του 16ου αιώνα.) Λέει (περίπου):
Ξέρεις που πήγε η τροφός σου; Δε θ' αργήσει. Πήγε πέρα απ' το βουνό, στο σπίτι της. Απ' το χωριό της πήρες για δώρο ένα φλαούτο κι ένα τύμπανο.
Σε άλλο νανούρισμα , στην αρχική εκδοχή, (itsuki lullaby), τραγουδά η ίδια η τροφός:(περίπου πάλι): μισώ να φροντίζω το παιδί που κλαίει, εκείνοι με μισούν γιατί κλαίει το παιδί. Τι αθώο και χαριτωμένο φαίνεται το κοιμισμένο παιδί. Πόσο άσχημο είναι όταν κλαίει.
Ξανά η τροφός, (takeda lullaby) λέει: θα τα παρατούσα όλα και θα επέστρεφα στο σπίτι των γονιών μου.

Ordem e progreso
Παραδοσιακό βραζιλιάνικο νανούρισμα για το οποίο δεν μπόρεσα να βρω τίτλο και στίχους.

Hush little baby don't say a word

lull: 1a) to make a person or an animal quiet or calm, 1b)to calm somebody of their fears, OR 2) -of a storm or noise- to become quiet, to decrease.

A la nanita nana

Παραδοσιακό ισπανικό νανούρισμα. Nana είναι η γκουβερνάντα, χαϊδευτικά η γιαγιά, και επίσης είναι το νανούρισμα. Με κάποιες αλλαγές το βρίσκουμε και ως χριστουγεννιάτικο (mi nina tiene sueno/mi jesus tiene sueno). Η Παναγία, ως μάνα, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στα νανουρίσματα.

Ninna Nanna (a Gesu)

E se sarà una notte fredda tu mi stringerai più forte, e quando poi sarà l'inverno io non me ne accorgerò.

http://lyricstranslate.com

Κι αν είναι κρύα η νύχτα θα με κρατάς πιο σφικτά, κι όταν έρθει ο χειμώνας δε θα το καταλάβω.

Aljonushka

Μουσική για άρπα, γραμμένη από τον Mikhail Mchedelov . Δεν είναι παραδοσιακό νανούρισμα αλλά στα νανουρίσματα οι κανόνες που διέπουν μουσική και στίχους είναι πολύ χαλαροί. Πρέπει μόνο να λικνίζεται το μωρό. Νανούρισμα (η νανάρισμα) είναι το απαλό τραγούδι που το τραγουδά κανέις για να κοιμίσει ένα παιδί, είναι κι οποιοσδήποτε μονότονος ήχος που αποκοιμίζει.

Νάνι του ρήγα το παιδί

Υπάρχουν αρκετές σελίδες με παιδικά νανουρίσματα, κι αρκετά τραγούδια που οι στίχοι τους κρύβουν μέσα νανουρίσματα. Όπως παρουσιάζεται εδώ, θα μπορούσαν να γίνουν αφορμή γλωσσικού μαθήματος.

"...στ' ασημοπίστολά σου πλάι, της χελιδόνας το φτερό, κι ένα σταυρό να σε φυλάει, τις νύχτες που σε καρτερώ..."

Αποδελτίωση ΙΧ

(what use is the) Love in thoughts

Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του συγγραφέα Paul Krantz (ο οποίος έγραφε με το ψευδώνυμο Ernst E. Noth), ο οποίος δικάστηκε και αθωώθηκε για τα γεγονότα που παρουσιάζει η ταινία. Παρά την αθώωση του, εξορίστηκε από τη ναζιστική Γερμανία και παρέμεινε -συναισθηματικά- δέσμιος του έρωτά του για τη Χίλντε για την υπόλοιπη ζωή του.

Ο Γκούντερ, ερωτευμένος με το θάνατο, κι απόλυτος όπως όλοι οι έβηβοι λέει "Ίσως είναι αλήθεια ότι για τους ανθρώπους η πραγματική ευτυχία έρχεται μόνο μια φορά στη ζωή. Μόνο μια. Και μετά τιμωρούνται γι' αυτό. Για το υπόλοιπο της ζωής τους. Η τιμωρία είναι ότι ποτέ δε θα ξεχάσουν εκείνη τη μοναδική στιγμή."

Το γεγονός του θανάτου του είναι γνωστό από το πρώτο λεπτό της ταινίας χωρίς να προδίδει την πλοκή. Ο τρόπος που περιγράφει τη ζωή και χαιδεύει το όπλο του δεν αφήνει κανένα άλλο ενδεχόμενο ανοικτό.

Η Χίλντε θέλει να ζήσει χωρίς κριτήρια, δεσμεύσεις κι υποχρεώσεις και ψέγει τον Πολ για τις ποιητικές του ιδέες. "Τι αξία έχει να αγαπάς μόνο με τη σκεψη; Όταν έρθει η στιγμή δε θα ξέρεις."

Ο Πολ, που περιμένει κάποιος για ένα ολόκληρο δίωρο ότι θα συνέλθει, θα δει πιο καθαρά, θα αναθεωρήσει, είναι αυτός που αφηγείται τα γεγονότα. Μόνο για να αποδεικτεί ότι όντως δεν ήξερε. Ο ίδιος που δήλωνε ότι "η αγάπη τον οδήγησε στο ακραίο σημείο" θα πει αργότερα "τι σημασία έχει πια;"

Γιατί μας φοβίζει η μελαγχολία; (άρθρο της Λ. Βογιατζή, 2003)

"Aπό τότε που οι άνθρωποι μπήκαν σε ρυθμούς παραγωγής, οι μελαγχολικοί δεν είναι πια πρότυπο για κανέναν.

Φαίνεται όμως πως ακριβώς αυτή η βραδύτητα της μελαγχολίας, η συνεχής αναζήτηση, που μάλλον φρενάρει παρά επιταχύνει τους ρυθμούς της ζωής, είναι που την κάνει στην εποχή μας να θεωρείται ιδιότητα όχι εύρωστου και φυσιολογικού ανθρώπου, αλλά περισσότερο περιθωριακού και δύσκολου. Aπό τότε που οι άνθρωποι μπήκαν σε ρυθμούς παραγωγής και οτιδήποτε αναστέλλει την παραγωγική δραστηριότητα αντιμετωπίζεται με καχυποψία, οι μελαγχολικοί δεν είναι πια πρότυπο για κανέναν. H πρόοδος χρωμάτισε σιγά-σιγά τη μελαγχολία με σκούρα χρώματα. H αδιάκοπη πορεία προς τα εμπρός δυσκολεύεται από τους μελαγχολικούς, που θέλουν να σταματούν, να κοιτούν γύρω τους, προς τα μέσα και προς τα πίσω."

"Tο γεγονός και μόνον ότι το παιδί προτιμάει να κάθεται σε μια γωνιά στο σκάμμα και να σκαλίζει ξανά και ξανά νωχελικά την άμμο, αντί να κυνηγάει ξεφωνίζοντας τα άλλα παιδιά και να τους πετάει άμμο, ότι απλώς παρατηρεί χωρίς να κάνει τίποτε, μοιάζει ύποπτο και μη κανονικό. Ένα ήσυχο, στοχαστικό παιδί φοβίζει πολλές φορές περισσότερο τους γύρω του από ένα νευρικό."

"Πολλά από αυτά που έχουν αξία και κάνουν τη ζωή ανεκτίμητη τα οφείλουμε στους μελαγχολικούς

Kαι όμως, αυτά τα δύο δεν πρέπει να συγχέονται. H μελαγχολία με κανέναν τρόπο δεν είναι ψυχική ασθένεια ή διαταραχή, αλλά μία ιδιότητα ορισμένων ανθρώπων που τους χαρακτηρίζει πάντα ή σε κάποιες φάσεις της ζωής τους. Οι άνθρωποι αυτοί όμως διατηρούν μια εσωτερική ισορροπία, ώστε να μη «συντρίβονται» από τα συναισθήματά τους. Tη μελαγχολία χαρακτηρίζει ένα ιδιαίτερα ευρύ φάσμα συναισθημάτων, από βαθιά χαρά ως βαθιά θλίψη, ευαισθησία, συμπόνια και συμπάθεια για τους άλλους, αγάπη και σεβασμός προς τη φύση, δημιουργικότητα. Aντίθετα, η κατάθλιψη χαρακτηρίζεται από συναισθηματική «νέκρωση», έλλειψη κάθε ενδιαφέροντος και κάθε ευαισθησίας. O καταθλιπτικός άνθρωπος δεν νιώθει μόνο θλίψη ή μελαγχολία, αλλά βασανίζεται από την αίσθηση ότι δεν υπάρχει ελπίδα, αισθάνεται παγιδευμένος, δεν μπορεί να βρει νόημα σε τίποτα. H μελαγχολία όχι μόνο δεν χρειάζεται θεραπεία, όπως η κατάθλιψη, αλλά μπορεί να είναι και θεραπευτική αν αναγνωριστεί και αντιμετωπιστεί ως μία θετική ανθρώπινη ιδιότητα. Πολλά από αυτά που έχουν αξία και κάνουν τη ζωή ανεκτίμητη -η ποίηση, η φιλοσοφία, οι τέχνες, η συναίσθηση της ομορφιάς- τα οφείλουμε κατά μεγάλο μέρος στους μελαγχολικούς."